Um siðferðis- og skapgerðarmenntun : á óformlegt nám erindi inn í skóla?

Abstract

Þessi grein varpar ljósi á siðferðis- og skapgerðarmenntun innan skóla og stöðu slíkrar menntunar á Íslandi. Margt bendir til þess að þó að fræðimenn hafi á síðustu árum varpað ljósi á mikilvægi þess að efla siðferðilega dómgreind nemenda, sem og félags- og tilfinningaþroska þeirra, verði sá þáttur skólastarfsins iðulega útundan. Innleiðingu á lífsleikni sem námsgrein í grunn- og framhaldsskóla má skoða sem einn þátt í þeirri viðleitni að efla siðferðismenntun og heildstæða sýn á þroska nemenda. Jafnframt hafa grunnskólar í auknum mæli tekið upp ýmis aga- og samskiptakerfi. Kennurum og fagfólki í skóla- og tómstundastarfi gefast víða dýrmæt tækifæri til að efla siðferðisvitund nemenda. Þá eru kennarar mikilvægar fyrirmyndir þegar kemur að því að leggja grunn að virðingu og umhyggju í skólastarfi. Í þessari grein mun ég færa rök fyrir því að til að skapa skilyrði fyrir siðferðis- og skapgerðarmenntun innan grunnskóla sé nauðsynlegt að beita hugmyndafræði óformlegs náms, ekki síður og ef til vill fremur en aðferðum formlegs náms.