Titill:
|
Erfðamarkasett fyrir bleikjuErfðamarkasett fyrir bleikju |
Höfundur:
|
Sigurlaug Skírnisdóttir 1970
;
Klonowski, Alexandra
;
Sigurbjörg Hauksdóttir 1972
;
Kristinn Ólafsson
;
Helgi Thorarensen
;
Einar Svavarsson 1962
;
Sigríður Hjörleifsdóttir 1958
|
URI:
|
http://hdl.handle.net/10802/1416
|
Útgefandi:
|
Matís
|
Útgáfa:
|
02.2008 |
Ritröð:
|
Skýrsla Matís ; 04-08 |
Efnisorð:
|
Erfðagreining; Bleikja; Arfgengi
|
ISSN:
|
1670-7192 |
Tungumál:
|
Íslenska
|
Tegund:
|
Skýrsla |
Útdráttur:
|
Markmið verkefnisins var að búa til öflug erfðagreiningasett fyrir bleikju með 15-20 erfðamörkum. Mörg erfðamörk hafa verið birt fyrir bleikju og aðra laxfiska en gallinn er sá að ekkert hentugt fjölmögnunar erfðamarkasett er þekkt en það er forsenda þess að notkun tækninnar sé hagkvæm. Mikilvægt er að erfðamörkin sýni breytileika innan stofnsins, séu af ákveðinni stærð en þó misstór, virki vel í fjölmögnunarahvarflausn og séu vel læsileg eftir að búið er að keyra sýnið á raðgreiningarvél. Áhættan í verkefninu fólst í því hvort hægt væri að finna hentug erfðamörk sem mætti setja saman í 2-3 hvarfblöndur. Prófuð voru 70 vísapör fyrir 56 birt erfðamörk. Niðurstaða verkefnisins var sú að hægt var að koma saman 17 erfðamörkum í 3 hvarfblöndur. Alls voru greindir 140 fiskar úr eldisstofni Hóla með þessum 17 erfðamörkum en auk þess voru 12 villtir fiskar greindir með þeim. Niðurstöður sýndu að erfðamörkin nýttust til að aðgreina mismunandi hópa bleikju. Úrvinnsla á erfðagreiningum staðfesti greinilega að Hólableikjan er aðallega byggð upp af tveimur stofnum. Nokkur sýni af villtri bleikju sem voru erfðagreind gáfu nýjar samsætur sem ekki sjást í eldisfiskinum.
Nú eru því til erfðamarkasett sem geta nýst í kynbótastarfi, í stofnrannsóknum á villtri bleikju og í rekjanleikarannsóknum. Þetta verður til að efla kynbótastarf og er öflugt verkfæri við rannsóknir á bleikju í framtíðinni. |