|
Útdráttur:
|
Hún vildi að hann sæi sig. Gerði honum viðvart. Þetta var ekkert leyndarmál. Það voru sex vefmyndavélar í svefnherberginu þeirra, annað eins í stofunni, þrjár í eldhúsinu, meira að segja ein á klósettinu, það var öryggismyndavél í garðinum, og öllum öðrum görðum við götuna, fyrir utan fjögur eftirlitsdrón sem hringsóluðu um eyrina og gervihnattamyndir á netinu. Það reið enginn lengur bakvið luktar dyr, skeit enginn lengur í einrúmi. Og hvers vegna ættu þeir líka að gera það? Það var hvorki skammarlegt að skíta eða ríða. Í óskilgreindri framtíð, undir vökulum augum eftirlitssamfélagsins, gera rithöfundarnir og fyrrverandi hjónin Áki og Leníta allt sem þau geta til að ganga hvort fram af öðru. Á meðan gengur lífið sinn vanagang, út koma bækur sem ýmist fá verðlaun eða ekki, sólin mjakar sér yfir fjöllin snemma árs og skín á Ísfirðinga, bakkelsislyktina leggur úr Gamla bakaríinu og listnemar úr borginni hreiðra um sig í yfirgefinni rækjuverksmiðju. Svo fer rafmagnið að flökta. Heimska er skáldsaga um að sjá allt og sjást alls staðar, um óstjórnlega forvitni mannsins og þörf hans fyrir að vekja athygli, um fánýti bókmennta og lista – og mikilvægi – um líkindi mismunarins, um hégóma, ást og svik. Og síðast en ekki síst um framtíðina. |
