Tengsl niðurstaðna á HLJÓM-2 við gengi á samræmdum prófum : hverjir bæta stöðu sína og hverjir dragast aftur úr?

Abstract

Í þessari grein eru kynntar niðurstöður úr langtímarannsókn þar sem mælingar á málþroska 5 ára barna í leikskóla með HLJÓM-2 eru tengdar við árangur á samræmdum prófum í 4., 7. og 10. bekk grunnskóla. Einnig eru niðurstöður bornar saman við svör sömu þátttakenda við spurningalista um gengi í grunnskóla sem lagður var fyrir þá þegar þeir voru 18–19 ára. Í rannsókninni var þátttakendum skipt í þrjá færnihópa eftir niðurstöðum á HLJÓM-2 og í sambærilega hópa eftir niðurstöðum á samræmdum prófum í grunnskóla. Í hópi 1 eru þau 25% sem fengu lægstu stigatöluna, í hópi 2 næstu 25% og í hópi 3 þau 50% sem voru með stigatölu í meðallagi eða þar yfir. Kannað var hversu hátt hlutfall nemenda hafði bætt stöðu sína, það er færst á milli hópa, í samanburði við jafnaldra frá því að þeir tóku HLJÓM-2 og þar til þeir tóku samræmd próf. Einnig voru könnuð áhrif þess á námsárangur að nemendur hafi fengið sérkennslu eða talið sig hafa þurft á sérkennslu að halda en ekki fengið slíka kennslu. Loks var kannað hvaða áhrif greiningar á mismunandi þroskasviðum hefðu á framfarir nemenda. Niðurstöður benda til þess að sérkennsla skili sér ekki endilega í bættum árangri á samræmdum prófum. Þetta þarf ekki að þýða að sérkennsla sé gagnslítil því hugsanlega kemur hún í veg fyrir að nemendur dragist enn frekar aftur úr jafnöldrum í námi. Þeir þátttakendur sem töldu sig hafa þurft að fá sérkennslu en fengu ekki voru líklegri en aðrir nemendur til að hafa dregist frekar aftur úr jafnöldrum sínum. Greiningar á námsörðugleikum og/eða athyglisbresti tengjast bæði slökum árangri á HLJÓM-2 og samræmdum prófum en HLJÓM-2 bætir verulega við forspá um árangur á samræmdum prófum í íslensku þegar búið er að taka tillit til slíkra greininga.